پایان بی حاصل یک «کاپ» دیگر/ اعلام مواضع مقتدرانه نماینده ایران

به گزارش خبرنگار فارس، هنوز در ایران برسر پذیرش یا عدم پذیرش تعهدات توافق نامه پاریس اختلاف نظرهای بسیاری وجود داشت که موعد اجلاس کاپ 26 در گلاسکوی اسکاتلند رسید.

قبل از برگزاری این کنفرانس اقلیمی،  قدرت‌های اقتصادی که تولید کننده ۸۰ درصد آلاینده‌های جهان هستند، در نشست «گروه ۲۰» نتوانستند به توافق دست‌یابند؛ مساله‌ای که در کنار تعهدگریزی بزرگ‌ترین آلایندگان، جهان را به تبعات تداوم این روند نگران کرد.

هشداری که جدی رفته نشد

آنتونیو گوترش دبیر کل سازمان ملل متحد با توجه به این روند در نخستین سخنرانی خود در اجلاس گلاسکو با بیان اینکه جهان در مسیر فاجعه اقلیمی حرکت می‌کند، هشدار داد که شکست اجلاس پیش رو گزینه نیست بلکه حکم مرگ بشر است.

وی با هشدار این مساله که اقیانوس‌ها تا قله کوه‌ها با آب شدن یخ‌ها و تشدید اوضاع آب و هوایی در حال دگرگونی هستند، تاکید کرد: سرعت افزایش سطح آب اقیانوس‌ها دو برابر ۳۰ سال گذشته است و اقیانوس‌ها بیش از هر زمان دیگری گرم شده و جنگل‌های آمازون بیش از میزان جذب کربن، تولید می‌کند.

وی افزود: گرمایش زمین در صدر فهرست نگرانی مردم در سراسر جهان قرار دارد و باید به این نگرانی‌ها گوش فرا دهیم و اقدام کنیم. من از جانب این نسل و نسل آینده از شما می‌خواهم همبستگی را انتخاب کنید، از آینده خود محافظت کنید و بشریت را نجات دهید.

 با وجود این سطح ابراز نگرانی دبیر کل سازمان ملل متحد، رهبران بسیاری از کشورها از جمله دو کشور بزرگ آلوده‌کننده هوا یعنی چین و روسیه در این اجلاس حضور فیزیکی نداشتند و از طریق ویدئو کنفرانس پیگیر آن بودند. که این مساله به نوعی پایین آوردن سطح اجلاس را نشان می داد.

و در مقابل، نماینده چین درخواست محدودسازی میانگین افزایش دمای کره زمین به ۱.۵ درجه سانتی‌گراد را رد کرده و گفته است طبق توافق ۲۰۱۵ پاریس، تنها افزایش دو درجه‌ای دما باید مد نظر قرار گیرد و به این ترتیب  مخالفت خود را به کاهش ۲ درجه‌ای نشان داد.از طرفی جو بایدن رئیس‌جمهور آمریکا که با یک هیأت بزرگ آمد در روزهای نخست این نشست وعده‌های بزرگی برای کاهش گازهای گلخانه‌ای داد؛ اما نتوانست به جهانیان نشان دهد که او می‌تواند قوانین سفت و سختی را در راستای دستیابی به این هدف به‌وجود آورد.

چندین کشور و همچنین آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل متحد، خواهان اقداماتی برای تسریع در کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در این دهه شدند تا هدف باقی ماندن دمای زمین در حد ۱.۵ درجه سانتیگراد پابرجا بماند.

در این میان مواضع نماینده رسمی ایران برای ما حائز اهمیت بود، در حالیکه دولت به تازگی تغییرکرده بود و رئیس جمهور تصمیم گرفت، معاون خود، علی سلاجقه رئیس تازه  منصوب شده اش در سازمان محیط زیست را برای شرکت در در این اجلاس مامور کند.

از سویی توافقات ضمنی ایران در توافق نامه پاریس که نگرانی های بسیاری به وجود آورده بود و می توانست ایران را متعهد به کاهش 12 درصدی تولید گازهای گلخانه ای در شرایط اقتصادی کند، همچنان باقی بود.

ایران چگونه باید در شرایط تحریمی به کمک تغییرات اقلیمی بیاید؟

علی سلاجقه در سخنرانی رسمی خود در گلاسکو با اشاره به تردیدها در مجلس شورای اسلامی نسبت به توافقنامه پاریس با طرح این پرسش از مجامع جهانی که اگر جمهوری اسلامی ایران به عضویت کامل معاهده پاریس درآید، در حالی‌که تحریم ها یا اقدامات قهری یک جانبه اعمال می شود، اگر قادر به دریافت هیچ گونه کمک مالی یا فنی از جامعه بین المللی نباشد، چگونه می تواند به تعهدات خود عمل کند؟

وی با تاکید بر اینکه این سوال هم‌چنان برای ایران بی پاسخ مانده است، خطاب به حاضران در این اجلاس گفت: اقدامات قهری و تحریمی بر کشور من و تعداد کمی از دیگر کشورها اعمال شده که نه تنها رنج را بر ملتی تحمیل می کند بلکه تلاش های جهانی به نفع بشریت برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی را نیز تضعیف می کند.

سهم ایران از کمک های جهانی چقدر خواهد بود؟

این نکات به این دلیل بیان شد که تعهد دادن به یک توافق بین‌المللی مستلزم هزینه است و برای مثال  برای تعهد کاهش ۴ درصدی میزن انتشار گازهای گلخانه ای  که در توافق پاریس از سوی معصومه ابتکار نماینده ایران عنوان شده بود چیزی حدود  ۱۷ میلیارد دلار برای ایران هزینه در برداشت و در صورت تصویب تعهدات 12 درصدی کاهش سطح انتشار چیزی حدود ۵۱ میلیارد دلار برای ایران هزینه در برداشت.

این تعهدات سنگین در حالی مطرح شده است که  کشورهای توسعه یافته در اجلاس گلاسکو اعلام کردند، تنها 100  میلیارد دلار برای کمک به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای در نظر گرفته‌اند.

از سوی دیگر  این مساله تبیین نشد که این کمک ها چطور در کشوری مثل ایران که با تروریسم اقتصادی محاصره شده است، منتقل می شود و ایران چگونه می‌تواند به تعهدات خود با این شرایط عمل کند؟

هیاهو برای هیچ/ دنیا به سمت افزایش 2.4 درجه ای دما می رود

چنین ابهامات حمایتی از کشورها، بخصوص کشورهای در حال توسعه باعث شد که در نهایت  در گلاسکو هیچ بیانیه‌ای صادر نشود و میزان پایبندی کشورها عمدتاً شعارگونه باشد.

تنها در روزهای پایانی اجلاس، توافقات ضمنی حاصل شد که بر اساس آن بیش از ۱۰۰ رهبر جهان تنها وعده دادند که جنگل زدایی را تا سال ۲۰۳۰ پایان دهند و روند آن را معکوس کنند. همچنین بیش از ۴۰ کشور جهان متعهد شده‌اند که سوخت خود را از زغال سنگ به سوی سوخت های دیگر تغییر دهند.

اما یک تجزیه و تحلیل جدید نشان داده که با وجود وعده هایی که در کنفرانس اقلیمی سازمان ملل متحد درگلاسکو، موسوم به نشست کاپ ۲۶، داده شده، جهان با اهداف مربوط به محدودسازی افزایش گرمای زمین، فاصله زیادی دارد.و این تحقیق محاسبه کرده که دنیا به سمت 2.4 درجه سانتیگراد افزایش دما پیش می رود که بسیار فراتر از 1.5  درجه ای است که کشورها به آن متعهد شده اند.

انتهای پیام/