گروه تاریخ خبرگزاری فارس- امین رحیمی: آیا ایرادی دارد که یک کشور مراقب حقوق بشر باشد و نهادهایی داشته باشد که وضعیت حقوق انسان‌ها در سراسر دنیا را پیگیری و گزارش کنند و دولتی داشته باشد که نسبت‌به نقض حقوق بنیادین بشر حساس باشد و درباره آن بیانیه و اعلامیه بدهد و اطلاع‌رسانی و موضع‌گیری کند؟ خیر، خیلی هم خوب است. پس مشکل کجاست؟ مشکل آمریکاست که حقوق بشر را ابزار می‌داند و از آن علیه دشمنانش استفاده می‌کند و علیه دوستانش هرگز. این‌طوری است که صلاحیت یک کشور برای پیگیری موضوع حقوق بشر از بین می‌رود. در عالم سیاست به این کار می‌گویند پیروی از استانداردهای دوگانه؛ یعنی اصول اخلاق و قانون برای همه یکسان نیست و حتی بنا به موقعیت و برخی ملاحظات! می‌تواند تغییر کند. حالا کجاست که آمریکا رسواست؟ تاریخ را که مرور می‌کنی لااقل پس از جنگ جهانی دوم هر جا که به نفعش بوده استانداردهای دوگانه داشته است. اما اگر بخواهیم فقط یک نمونه از رسوایی آمریکا در زمینه حقوق بشر را مثال بیاوریم پاسخ روشن و صریحی وجود دارد: رژیم صهیونیستی. حالا آمریکا استانداردهای دوگانه حقوق بشری را درباره این رژیم خیلی زیرپوستی اجرا می‌کند؟ نخیر، خیلی هم تابلو و در بالاترین سطوح قوانین بین‌المللی.
دفاع آمریکا از نقض حقوق بشر در فلسطین و کشورهای همسایه رژیم جعلی اسراییل به‌صورت علنی است و ابعاد بین‌المللی دارد
کارنامه همیشگی
ماجرای آمریکا و حقوق بشر این است که هر بار جامعه جهانی قطعنامه‌ای علیه رژیم صهیونیستی به سازمان ملل برده است آمریکا در شورای امنیت آن را وتو کرده و بخش عمده این وتوکاری‌ها! به مسائل حقوق بشری مربوط می‌شوند. حالا آمریکا در گذشته‌های دور این کار را می‌کرده؟ نخیر، همیشه و همین‌الان و هر وقت هم در آینده لازم باشد!
رژیم صهیونیستی برای کشتار افراد و بمباران مناطق مسکونی، نگران شورای امنیت نیست چون از پشتیبانی آمریکا از طریق حق وتو مطمئن است
۲۵ مارس ۱۹۷۶: آمریکا علیه یک قطعنامه پیشنهادی که از رژیم اسراییل می‌خواهد از هرگونه اقدام علیه ساکنان عرب در اراضی اشغالی خودداری کند از حق وتو استفاده کرد.تابه‌حال آمریکا بیش از ۴۰ بار قطعنامه‌های سازمان ملل علیه رژیم صهیونیستی را وتو کرده و در مقابل خواست جامعه جهانی و اصول بنیادین حقوق بشر ایستاده است. این هم فهرستی مختصر از قطعنامه‌های وتو شده توسط آمریکا که به‌صورت مستقیم با نقض حقوق بشر و در واقع نقض حق حیات فلسطینی‌ها و همسایگان رژیم جعلی اسراییل مرتبط است:
۳۰ آوریل ۱۹۸۰: آمریکا قطعنامه پیشنهادی تونس درباره حقوق مشروع مردم فلسطین را وتو کرد.
۲۰ ژانویه ۱۹۸۲: آمریکا از حق وتو علیه قطعنامه تحریم رژیم اسراییل به‌دلیل اشغال بلندی‌های جولان در سوریه استفاده کرد.
۲ آوریل ۱۹۸۲: وتو آمریکا علیه قطعنامه پیشنهادی محکومیت رژیم اسراییل به‌دلیل تلاش برای ترور بسام الشکعه، شهردار نابلس.
۲۰ آوریل ۱۹۸۲: وتو آمریکا علیه پیش‌نویس قطعنامه عربی در محکومیت حادثه حمله به مسجدالاقصی.
۹ ژوئن ۱۹۸۲: آمریکا پیش‌نویس قطعنامه اسپانیا برای محکومیت حمله رژیم اسراییل به لبنان را وتو کرد.
۲۵ ژوئن ۱۹۸۲: وتو آمریکا علیه قطعنامه فرانسه در شورای امنیت درباره حمله رژیم اسراییل به لبنان.
۱۵ فوریه ۱۹۸۳: آمریکا قطعنامه محکومیت کشتار اردوگاه‌های فلسطینی صبرا و شتیلا در لبنان را وتو کرد.
۱۲ مارس ۱۹۸۵: آمریکا قطعنامه لبنان در شورای امنیت در محکومیت اقدامات رژیم اسراییل در جنوب لبنان را وتو کرد.
۱۳ سپتامبر ۱۹۸۵: وتو قطعنامه شورای امنیت برای محکومیت اقدامات سرکوب‌گرایانه رژیم اسراییل علیه فلسطینیان توسط آمریکا.
۲۰ فوریه ۱۹۸۷: وتو آمریکا علیه قطعنامه محکومیت سیاست‌های مشت آهنین رژیم اسراییل و شکستن استخوان کودکان فلسطینی که در انتفاضه اول سنگ به صهیونیست‌ها پرتاب می‌کردند.
۱۸ ژانویه ۱۹۸۸: آمریکا قطعنامه شورای امنیت در محکومیت تجاوزهای رژیم اسراییل به جنوب لبنان و درخواست توقف تجاوز به خاک لبنان را وتو کرد.
۱ فوریه ۱۹۸۸: آمریکا پیشنهاد شورای امنیت برای جلوگیری از عملیات انتقام رژیم اسراییل از فلسطینی‌ها در سرزمین‌های اشغالی را وتو کرد.
۱۵ آوریل ۱۹۸۸: آمریکا قطعنامه شورای امنیت علیه رژیم اسراییل برای به‌کارگیری سیاست مشت آهنین نسبت به انتفاضه فلسطین در سرزمین‌های اشغالی در اخراج ۸ فلسطینی را وتو کرد.
۱۰ مه ۱۹۸۸: وتو آمریکا برای نقض قطعنامه شورای امنیت در محکومیت حمله رژیم اسراییل به جنوب لبنان.
۱۴ دسامبر ۱۹۸۸: آمریکا از وتو برای جلوگیری از صدور قطعنامه شورای امنیت در محکومیت تجاوز هوایی وزمینی به خاک لبنان استفاده کرد.
۱۸ فوریه ۱۹۸۹: آمریکا قطعنامه شورای امنیت در محکومیت رژیم اسراییل به دلیل نقض حقوق بشر در سرزمین‌های اشغال‌شده عربی را وتو کرد.
۹ ژوئن ۱۹۸۹: آمریکا قطعنامه کشورهای غیر متعهد در محکومیت رژیم اسراییل به دلیل سیاسات‌های سرکوب‌گرایانه آن در سرزمین‌های اشغالی را وتو کرد.
۱ ژوئن ۱۹۹۰: وتو آمریکا علیه قطعنامه پیشنهادی کشورهای غیر متعهد به شورای امنیت درباره اعزام کمیته حقیقت‌یاب بین‌المللی به سرزمین‌های عربی اشغال‌شده.
۲۷ مارس۲۰۰۱: آمریکا با استفاده از حق وتو مانع صدور قطعنامه شورای امنیت درباره ایجاد نیروی ناظران بین‌المللی برای دفاع از فلسطین در کرانه باختری و غزه شد.
۲۵ مارس ۲۰۰۴: آمریکا از وتو برای عدم تصویب قطعنامه محکومیت رژیم اسراییل در اقدام به ترور شیخ احمد یاسین، مؤسس جنبش مقاومت اسلامی استفاده کرد.
۵ اکتبر ۲۰۰۴: وتو آمریکا علیه قطعنامه شورای امنیت برای درخواست توقف تجاوز رژیم اسراییل به شمال نوار غزه و عقب نشینی از آن.
۳۱ دسامبر ۲۰۱۴: وتو قطعنامه پیشنهادی فلسطین برای پایان اشغال‌گری رژیم اسراییل توسط آمریکا.
رهبر انقلاب تبلیغات مربوط به حقوق بشر را ابزاری در دست قدرت‌های جهانی می‌دانند که علیه دولت‌ها و حتی ملت‌های دیگر به‌کار گرفته می‌شود
این، وضعیت دنیاست
کارنامه و سابقه را که در نظر بگیریم آمریکا نه‌تنها صلاحیت پیگیری حقوق بشر در جهان امروزی را ندارد بلکه اصلاً خودش دشمن حقوق بشر محسوب می‌شود. حالا اگر از استفاده ابزاری از حقوق بشر تصویری واضح و روشن بخواهیم رهبر انقلاب در یک سخنرانی وضعیت حقوق بشر در دنیای معاصر را این‌گونه تشریح و توصیف کرده‌اند: «این‌ها مبارزات ملت‌هاست… تأسف‌آور این است که تبلیغات جهانی، علیه این مبارزه‌ها و مقاومت‌هاست. تبلیغات جهانی، ملت‌های مبارز را با انواع و اقسام تهمت‌ها متهم می‌کند، برای این‌که آن‌ها را از میدان خارج کند. یکی از این تهمت‌ها، موضوع حقوق بشر است که مثل ابزاری در دست قدرت‌های جهانی است تا اگر دیدند دولتی با نظرات آن‌ها مخالفت می‌کند آن دولت را -و اگر لازم شد آن ملت را- متهم کنند.
یک ملت را هم گاهی متهم می‌کنند! متهم می‌کنند به نقض حقوق بشر و به طرفداری از تروریسم… همین تهمتِ نقض حقوق بشر و از این قبیل چیزها، که ساخته‌وپرداخته مغزهای خبیث تحلیل‌گران آن‌هاست و فعالان تحلیل سیاسی در اختیارشان قرار می‌دهند. کسانی هستند که می‌نشینند و برای ملت‌ها و دولت‌ها چیزهایی را می‌سازند و خلق می‌کنند. این‌ها، ابزارهایی در دست آن‌هاست…
امروز در دنیا چه کسی نقض حقوق بشر می‌کند؟ حقوق بشر را کسی نقض می‌کند که از رژیم اسراییل غاصب حمایت می‌کند. آیا آن‌چه که امروز در فلسطین می‌گذرد بزرگ‌ترین نمونه نقض حقوق بشر نیست!؟
چرا این‌ها اعتراض نمی‌کنند؟ اگر این‌ها طرفدار حقوق بشرند، چرا به رژیم اسراییل کمک می‌کنند؟… این‌ها به فکر حقوق بشر نیستند. اگر به فکر حقوق بشر بودند، وضع دنیا دگرگونه بود؛ رابطه آکل‌ومأکول بین آن‌ها و ملت‌ها وجود نداشت و این‌همه فشار بر ملت‌های ضعیف وارد نمی‌آمد. مسأله این نیست. این شعار، شعارِ مفتضحی است. خوب است این شعار را این‌ها دیگر ندهند. دنیا گوش نخواهد داد؛ کسی اعتنا نخواهد کرد…
این‌ها کیستند که حقوق بشر را مطرح کنند؟! این‌ها دشمنان حقوق بشرند. این‌ها ناقضین حقوق بشرند. منتها وقیحند؛ پُررو هستند. بلندگوها هم دست آن‌هاست. هر کس را بخواهند، متهم می‌کنند. مثل این‌که یک انسان فاسقِ فاجرِ بدکاره منحرف، در کناری بایستد و انسان‌های پاکدامن را متهم به فسق و فجور و بدرفتاری و ناپاکدامنی کند! امروز در مسأله حقوق بشر، وضعیت این‌طور است. این، وضعیت دنیاست».
انتهای پیام/
لینک خبر: https://eghtesadmand.ir/?p=101143
