به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، کتاب دیگری که اتفاقات رخ داده و بازگو شده در آن از تحریم تا مسائل هسته‌ای ایران روایتی بدون روتوش را ارائه می‌کند «جنگ خوب است» نام دارد.
در این کتاب مصاحبه مدیران و مشاوران امنیتی ـ اطلاعاتی و مسئولان سیاست خارجی آمریکا را می‌خوانید و با تعریف جدیدی از عبارت «امنیت ملی» در آمریکا آشنا می‌شوید. از زبان دولتمردان آمریکایی می‌شنوید که اولویت‌های سیاست‌خارجی آمریکا چیست و چه‌طور با یک استراتژی بی‌سرو‌صدا و نرم، مهره‌های اصلی سیاست و دفاعی کشورشان را از میان سران امنیتی این کشور انتخاب می‌کنند. با خواندن این مصاحبه‌ها متوجه می‌شوید که اتفاقاً دولتمردان آمریکایی ابایی ندارند از این‌که بگویند «من سرهنگم، نه حقوق‌دان!»
میزبان و پرسشگر این گفت‌وگوها «مایکل مورل» تحلیل‌گر اطلاعاتی آمریکاست. او در سال‌های گذشته به‌عنوان قائم‌مقام آژانس مرکزی اطلاعات آمریکا و دو بار به‌عنوان سرپرست سازمان سیا کار کرده است. مورل از آن دسته سیاستمدارانی است که رو بازی می‌کند و در مقاطع حساس مثل انتخابات و مسائل حیاتی مثل جنگ سوریه، اظهارنظرهای شفافی دارد. سال۲۰۱۴ کمیته اطلاعاتی سنا، گزارشی منتشر کرد درباره استفاده سیا از «تکنیک‌های بازجویی ارتقایافته!» همان زمان نه فقط مخالفان آمریکا، بلکه بسیاری از مردم و شهروندان آمریکایی اعلام کردند که منظور از این تکنیک‌های ارتقایافته، همان «شکنجه» است.
تصمیم رییس‌جمهور ترامپ، مبنی بر خارج شدن از توافق هسته‌ای ایران، این کشور را دوباره در صدر اخبار جهان مطرح کرد. در ادامه صحبت‌های مردی را می‌خوانید که مشهور نیست، اما او کسی است که سال‌ها در پشت صحنه مسائل ایران فعالیت کرده است.
«نورمن رول» یکی از همکاران سابق مایکل مورل در سازمان اطلاعاتی آمریکا (CIA) است. کسی که سیاستمداران ارشد آمریکا، برای یافتن پاسخ سوال‌های‌شان درباره ایران، سراغ او می‌روند.
نورمن رول ۳۴ سال در اداره عملیات سازمان اطلاعاتی آمریکا، کار کرده و بیشتر فعالیت‌های او روی ایران و خاورمیانه متمرکز بوده است. او مدیریت برنامه‌های بی‌شماری مربوط به ایران را بر عهده داشته و به همین دلیل مدیر «اطلاعات ملی ایران» در دفتر مدیر اطلاعات ملیِ ملی آمریکا شد. رول اکنون به‌عنوان مشاور ارشد پروژه ضدافراط‌گرایی و متحد علیه ایران هسته‌ای فعالیت می‌کند. کار اصلی‌اش تربیت نیرو برای جاسوسی به نفع ایالات متحده آمریکا است.
نورمن رول در تمام کارهایی که به او سپرده شد، موفق عمل کرد و همیشه در رتبه‌های بالا جا گرفته است. به‌عنوان رییس بخش در مجلس قدیم کار می‌کرد که الان دیگر چنین منصبی وجود ندارد. منصبی که عملیات را در جای مخصوصی از دنیا رهبری می‌کند و می‌دانید که یعنی بالاترین درجه این شغل، در سطح عملیاتی آن است.
*«مایکل مورل» : در آمریکا خیلی‌ها نورمن رول را نمی‌شناسند، عده کمی هستند که این نام به گوش‌شان خورده.
نورمن رول: خیلی تلاش کردم که این اتفاق بیفتد و کسی من را نشناسد!
«مایکل مورل» : ۳۴سال در سازمان CIA، کار شما تربیت افراد برای جاسوسی به نفع ایالات متحده آمریکا بود، تا با این نیروها بتوانیم اطلاعات مورد نیاز رهبران ملت را با هدف محافظت از کشور به دست بیاوریم.
نورمن رول: درست است. همچنین با کشورهای خارجی برای توسعه شراکت‌هایی با همین هدف کار کردم.
* «مایکل مورل»: پاییز سال ۲۰۰۸، از شما خواسته شد به‌عنوان فرد اصلی انجمن اطلاعات، با منصب «مدیر ماموریت» فعالیت کنید که تا ۹ سال بعد در همان کار باقی ماندید. کار مدیر ماموریت چیست؟ اصلا «مدیر ماموریت ایران» چه وظیفه‌هایی دارد؟
نورمن رول: مفهوم مدیریت ماموریت، ساخته و پرداخته مدیر «شبکه دموکراسی ایران» در آن‌زمان بود. هدف اصلی، وجود کسی بود برای هم‌گرایی دست‌آوردها و تلاش‌های جوامع اطلاعاتی مختلف برای مواجهه با سخت‌ترین اهداف. ابتدا او شغلی با عنوان مدیر ماموریت ایران را پایه‌گذاری کرد و بعد همین کار را برای مدیر ماموریت کره‌شمالی نیز انجام داد. مدیریت این بخش را فرد فوق‌العاده‌ای به نام «جوزف دِترانی» به‌عهده گرفت.
کار مدیرِ ماموریت، ساده است. من در سه بخش خلاصه می‌کنم: اول، یک‌پارچه کردن گروه‌های اطلاعاتی است. البته همیشه گفتنش آسان‌تر از انجام خودِ کار هست. هدف اصلی این است که تمام افراد مناسب یک کار، دور هم جمع شوند تا منابعی از قابلیت‌ها و استعدادها را در اختیار داشته باشیم. دومین بخش از کار مدیرِ ماموریت، ارائه مجموعه‌ای تحلیلی از قابلیت‌های انجام امور خطیر در انجمن اطلاعات است و جمع‌آوری آنها کنار هم برای این‌که روی چالش‌هایی کار کنند که سیاست‌گذاران تعریف می‌کنند. در آخر، کار مدیرِ ماموریت این است که در ارتباط نزدیک با سیاست‌گذاران باشد. همیشه می‌گفتم هر سیاست‌گذاری، هر سوالی بپرسد، به احتمال زیاد من پاسخش را می‌دانم.
می‌خواستم به‌قدری به آنها نزدیک شوم که از خواسته‌ها و نیازهای‌شان خبر داشته باشم. بعد بتوانم پیش‌بینی کنم چه چیزهایی در آینده می‌پرسند. آنگاه سراغ تحلیل‌گرانِ فوق‌العاده و پژوهش‌گران ماهری که داشتیم، می‌رفتم و جواب‌ها یا برنامه‌ای را فراهم می‌کردم که اطلاعات مورد نیاز را برای انجام کار در اختیار سیاست‌گذاران قرار دهد.
* «مایکل مورل»: خب قرار بود این کار فقط یک سال طول بکشد، اما ۹ سال ادامه پیدا کرد!
نورمن رول: درست است.
* «مایکل مورل»: اگر بخواهید یک نکته از آمریکایی‌ها به ایرانی‌ها بگویید، به چه چیزی اشاره می‌کنید؟
نورمن رول: می‌گفتم: «بس کنید!» به مردم ایران می‌گفتم: «بدانید این رفتار شرورانه که در منطقه دارید، نادیده گرفته نمی‌شود!»
* «مایکل مورل»: خواسته اصلی ایرانی‌ها چیست؟ چه می‌خواهند؟
نورمن رول: سوال سختی است. چیزی که می‌گویم، دیدگاه نورمن رول است. وقتی به روحیه ایرانی‌ها فکر می‌کنم، سه بخش می‌بینم. اول این‌که گفتید در وضعیت فعلی ابهام زیادی وجود دارد. پاسخ ایران براساس سه حالت است؛ منفعت، ترس و افتخار. یک میراث سلطنتی دارند که تاریخش به ۳۰۰۰ سال قبل برمی‌گردد. شاه (محمدرضا پهلوی) در سال ۱۹۷۱ جشن معروف پرسپولیس (جشن‌های ۲۵۰۰ ساله) را برگزار کرد؛ گران‌ترین مهمانی شامی که تا حالا برای ۶۰۰ مهمان برگزار شده. ایرانی‌ها ملتی هستند با ۲۵۰۰ سال سابقه حکومت شاهنشاهی. فکر نمی‌کنم رهبران ایران از یاد ببرند که فقط خودشان امپراتور این کشور نیستند. دوم این‌که، با نگاه به ایران، یاد انقلاب می‌افتم. انقلاب‌ها یک‌جور قابلیت میراث‌گذاری دارند. شما به نیروی قدس نگاه کنید، یک نهاد بی‌مانند در دنیاست! یک هدف دارد و آن هم انجام رفتار شرورانه در خارج از مرزها به نیابت از انقلاب است. وقتی به ایران نگاه می‌کنیم، باید این را بفهمیم؛ کشوری است که سال‌های طولانی از طرف جریان امپریالیسم یعنی روس‌ها و بریتانیایی‌ها در رنج بوده. در نظر آنها حتی آمریکایی‌ها هم مقابل‌شان قرار دارند. این روحیه که غرب و بیگانگان را بیرون می‌راند، بخش بسیار قدرتمندی از هویت‌شان است.
* «مایکل مورل»: غرور و عدم احساس امنیت را باهم دارند!
نورمن رول: غرور، عدم احساس امنیت، منفعت، ترس و افتخار. یک جمله نهایی دارم؛ این‌که آمریکایی‌ها باید بدانند مردان و زنانی که در گروه‌های اطلاعاتی روی مسائل ایران و مسائل دیگر کار می‌کنند، از فوق‌العاده‌ترین، فروتن‌ترین و کوشاترین افراد هستند و هر روز غیرممکن‌ها را ممکن می‌کنند. این، بزرگ‌ترین افتخار حرفه من است که یکی از آنها به شمار بیایم.
اینها بخش‌هایی از کتاب «جنگ خوب است» نوشته فائقه سادات میرصمدی بود که خواندید.
انتهای پیام/
لینک خبر: https://eghtesadmand.ir/?p=25565
