شب قدر انقلاب کدام عملیات بود؟/نوای الغوث از میانه خاکریز

حماسه و مقاومت؛ نعیمه جاویدی: حال و هوای جبهه و شب قدر برای خیلی هایمان که آن روزها را ندیده ایم، جالب است. وصف حال خوش شهیدان و رزمندگان اسلام شیرین و شنیدنی است. خیلی هایمان مایلیم بدانیم سردار سلیمانی، دلاوران جبهه های دفاع از حرم و وطن چطور مناجات و نجوا کردند؟ حرف ها و خاطراتشان را درباره شب قدر بشنویم شاید پیدا کردن راه و رسم مناجات مقبول به درگاه خدا بهتر و بیشتر برایمان روشن شود. 

روایت های سه بعدی 

معروفترین جمله درباره شب قدر جبهه ها را سیّداهل قلم؛ شهید «سید مرتضی آوینی» دارد. مستندسازی که چنان با شهدا و راویت هایشان نشست و برخاست که همتایشان شد؛ «شهید». سیّد درباره قدر جبهه ها نوشته نابی دارد که هم راه را نشان می دهد و هم دست خودت نیست وقتی می خوانی اش، صدایش را هم  می شنوی. بیراه نیست که جمله هایش در نظرت سه بعدی بیاید. کلمه های خودش که با همان صدای محبوب و معروفش در گوش مغزت زمزمه کند و جبهه را برایت ترسیم. ناگهان فکر کنی آسمان سیاه بالای سرت را چند ستاره سوسوزنان روشن کرده اند. گاهی منوّری دشت را روشن کند و بعضی وقت ها هم صدای تک گلوله هایی از دور بیاید. نوای مناجات خوانی آهنگران هم بیاید و تو لولیده باشی در شیار خاکریزی و احیا گرفته باشی. این هنرِ آوینی است که قدر 1400 و دهه 60؛ جنگ و جبهه را برایت با روایت های جادویی و جاودانه اش یکی می کند و خودت را هم رزمنده می بینی؛ دست کم دلت را.

هر شب جبهه، شب قدر 

شهید آوینی از شب های قدر، چنین می گوید: «اگر شب قدر، شبی باشد که تقدیر عالم در آن تعیین می گردد همه شب های جبهه شب قدر است و از همین جاست که تاریخ آینده کره زمین تقدیر می شود. شب هایی که ملائکه خدا نازل می گردند و ارواح مجاهدان راه خدا را از معارجی که با نور، فرش شده است به معراج می برند.» آوینی گل گفته. اگر همه شب های جبهه شب قدر است یعنی هرکس لباس رزم برای و در راه خدا بپوشد مَحرم شب قدر شده و راه را پیدا می کند. یک روز رزم، جهاد اصغر بود و امروز جهاد اکبر و جنگ نرم. دیروز دشمن آشکار گلوله ها را به تن و بدن ما میزد و امروز به روان و اعتقاداتمان. بنده قانع، حلال خور و شکرگزار خدا که از همان کمی هم که دارد انفاق می کند در این روزهای جنگ اقتصادی، شهیدوار زندگی می کند. شک نداری امروز اگر سیداهل قلم زنده بود، روایت فتح او درباره این رزمنده ها بود.

حالا ما، حالا پاوه و کربلای5

دکتر شهید «مصطفی چمران» اگر دکتر و نخبه فیزیک نمی شد بدون شک نویسنده ای می شد با جلدها مناجات نامه و الهی نامه. چریک رئوف القلبی که وقتی نقشه جنگ و پاتک به دشمن می کشید هوای گل های دشت و دمن را هم داشت. می گویند در یکی از عملیات ها مسیر را کمی تغییر داد تا گل های بهاره دشت زیر پا له نشود و در امان بمانند. مسیر نزدیک و مطمئن دیگری انتخاب کرد. این همه عاطفه و نبرد موفق چطور در یک فرمانده جمع است؟

خوشبختانه مناجات هایش را ضبط یا مکتوب کرده و امروز به دست ما رسیده و پاسخ این سئوال را می توان از میان آن پیدا کرد. درباره شب قدر جمله معروفی دارد: «چه فرخنده شبی بود شب قدر من. شب معراج من به آسمان ها.» حال خوشش در شب قدر و جبهه های کردستان را وصف می کند: «من همه زندگی خود را به یک شب قدر نمی فروشم و به خاطر شب های قدر زنده ام و تعالی شب قدر،عبادت من، کمال من و هدف حیات من است.» فرمانده در جبهه پاوه شب قدر را به سربازانش، چریک ها و رزمنده ها شیرین نشان داده و معرفی کرده است: «هر کسی شب قدری دارد که در آن شب سرنوشت این انسان نوشته می شود. آنجایی است که این انسان راه بین حق و باطل را برای خود تصمیم می گیرد. ما هم در «پاوه» چنین شب قدری داشتیم. به پاسداران می گفتم که امشب شب قدر شماست. شبی که سرنوشت شما تعیین می شود که آیا مَردید؟ آیا اهل شهادتید؟ یا کسانی که می ترسید و می لرزید و می گریزید؟ و این شب از هزاران شب دیگر محترم تر و مقدس تر و مهمتر است. بنابراین می بینید که خدای بزرگ همه را آزمایش می کند که از این آزمایش چگونه پیروز می شوند؟»

حق با دکترِ شهید است، جبهه بزنگاه و شب قدر بود. بعضی از این شب ها چنان مهم و بزرگ که رهبر انقلاب درباره اش گفته اند: «شب های عملیات کربلای5 شب های قدر انقلاب است.» خوب که ببینی ما هم در بزنگاه پاوه و کربلای5های زندگی خودمان ایستاده ایم و امیدوار تا دستی، نفسی ما را وارهاند از دنیا.

داغی هنوز تازه…

ما هنوز داغمان تازه است. شب قدر ما شاید همان بامداد خونین جمعه بغداد بود. همان لحظه ای که خواب بودیم و مرد میدان آسمانی شد. حاج قاسم! شب قدر آخرین سال عمرت رفتی حرم مولا امیرالمومنین(ع) و روایت زیارت و توسلت را برایمان گفتند.همان حرمی که قبل از داعش و حمله دشمن به سوریه و حرم آل الله، آمریکایی هایی که صدام را ساقط کردند قصد جسارت داشتند و مثل همیشه به موقع وسط میدان بودی و مدافعان حرم علوی را به خط کردی. تو حق آب و گل داشتی در این حرم؛ خانه پدری بود برایت. گفتند آخرین شب قدر عمر زمینی ات، شب نوزدهم خودت را رساندی نجف و زیارتت طولانی تر از همیشه شد. باید همان وقت می فهمیدیم به آرزویت می رسی. گفتند بعد از زیارت، قبل از اینکه بخواهی آماده برگشتن به ایران شوی، ناشناس رفتی پشت سر یک گروه عزادار ایرانی که نوحه می خواندند، نشستی و یک دل سیر گریه کردی. خوشا بحال آنها که نفس ها و اشک هایت آغوش و آمین دعاهایشان شد و با تو قرآن به سر گرفتند بی آنکه بدانند.

ملاقات مردم با شهیدان

 حاج قاسم شب قدر سال 1397 که اجتماع رزمندگان لشکر ثارالله(ع) دوران دفاع مقدس در بیت الزهرا(س) بود، هم حرف هایت یادگاری مانده برایمان. فرمانده شهید نیروی سپاه قدس، گفتی: «شیعه باید حداقل بخشی از وصیت نامه امام علی(ع)به فرزندش امام حسن(ع)، نکاتی از دعای کمیل تا نامه علی(ع)به مالک اشتر را حفظ باشد.» یادمان دادی که ماندن پای حق معرفت می خواهد: «ماندن پای حق و ایستادگی و پایداری برای حق خیلی معرفت می خواهد.» راستش این روزها زندگی سخت می گذرد، عجایبی می بینیم و می شنویم و تو آن شب تکلیف امروزمان را معلوم کردی: «نترسیدن و نترساندن، شرط عبور از بحران های انقلاب است. امام از دل تر س و وحشت ها فرصت ها ایجاد می کرد.» یاد گرفتیم از تو انقلابی بودن به ادعا نیست و پایمردی می خواهد راه حق. هشدار دادی تا کربلا را بهتر ببینم و درک کنیم حواسمان به یک گروه خیلی باشد: «آن هایی که خوب شروع کردند اما بد تمام کردند مثل شمر و ابن سعد…» از «صوت» ها هم گفته بودی: «چقدر از صدای دوستان شهیدمان هنوز در گوشمان باقی است؟» گفتی کسی که شهید زندگی نکند، شهید نمی شود: «شهید احمد کازرونی می گفت: کاری کنید وقتی کسی شما را ملاقات می کند احساس کند که یک شهید را ملاقات کرده است.»

صوت شهید، بهترین است

سردار، راستش ما پناه بر خدا از دست این و آن زیاد گفته ایم و مخصوصاً این شب ها اما از خودمان نه! تلنگرت بجا بود: «مشکلات را از خودمان جستجو کنیم. در کلام معصومان مهمترین دشمن انسان خود اوست از خودمان به خدا پناه ببریم.» گفتی فکر رندی و زیرکی در برابر حق نکنیم: «اگر به دنبال راه دیگری جز حق هستید و تظاهر می کنید بدانید این زیرکی ها نمی ماند و هیچ کس زیرک تر و مکّارتر از معاویه نبود اما الان از او چه مانده است؟» عادت و آرزو داشتی هر شب قدر فکر کنی آخرین شب قدر عمرت و پس از آن شهادت است: «فکر کنیم آخرین شب قدری است که می بینیم. همه ما رزمندگان دفاع مقدس تصاویر زیبایی در چشممان ثبت است و بهترین اصوات که در گوش شما رزمندگان جای گرفته مربوط به شهیدان است.» حرف های تو همیشه ما را به دفاع مقدس بدرقه می کند سردار. انگار توی خاک این جبهه معجونی از افلاک و شهادت ریخته باشند و راه شهدای مدافع وطن و حرم هم از همین سنگرها می گذرد.

الهی به حق شهید بعلیٍ

شب های قدر جبهه را باید بیشتر خواند و شنید. شهید «رضا یونسی» گفته که وقتی به گردان جدید رفته و به نمازخانه گردان، شب قدر خودش بوده و فقط 20 نفر از رزمندگان آن گردان 350 نفری: «پشت مقر گردان صحرا و دشتی بوده پر از تل و شیار. توی هر کدام از این شیارها یک رزمنده با خدا خلوت کرده و احیا گرفته بود.» او و آن 20 نفر هم نیروهای تازه وارد گردان و از این رسم بیخبر بودند. خاطرات شهید یونسی فیلم «شیار143» را کمی بیشتر معنی می کند برایمان. شب قدر جبهه در دنیای مجازی هم امتداد دارد. بازماندگان عملیات ها، جانبازها و رزمندگان دیروز که دلتنگ رفقای شهیدشان شده اند، دست توسل متفاوتی به دامن خدا می زنند: «خدایا به حق پیکر سوخته شهید محمودوند، خلّصنا من النار یا رب…/ الهی به لب های تشنه بچه های کانال کمیل، العفو…/ خدایا به حرمت بدن ها و لباس های مانده در میدان مین ما را ببخش…/ پروردگارا به حرمت دردها و خس‌ خس سینه جانباز شیمیایی به حرمت دردهای بی صدا و مردافکن جانبازان اعصاب و روان توبه…» یکی اما جمله جالبی نوشته: «خدایا به قول شهید چمران: گناهانی که در طول روز با هزاران قدرت عقل توجیهشان می کنم ببخش.» یک نفر هم نوشته که این جامانده از شب قدر جبهه را دعا کنید و رفقایش که منظورش را خوب می دانند، نوشته اند شهید بشی الهی…

انتهای پیام /